“Ajji” (Büyükanne) kolay bir saat değildir. Kahramanın yitik torununu aramak için bir gecekondu mahallesinin karanlık sokaklarında topallayarak ilerlediği ilk sahneden doruğa kadar, bu film sizi bir mengene şeklinde ele geçiriyor.

Bunun iyi bir şey olup olmadığı, nedensiz sertlik ve grafik görüntüler için midenize bağlıdır. Devashish Makhija’nın 106 dakikalık tecavüz-intikam draması, tecavüzün hem kurbanını hem de failini detaylı bir halde çizerek hiçbir yumruktan kaçınmaz.

Ajji’nin 12 yaşındaki torunu Manda, mahalli bir politikacının oğlu tarafınca tecavüze uğrar. Dhavale (Abhishek Banerjee) evde acı içinde kıvranarak yatarken, maaş bordrosunda olduğundan polisin ona dokunmayacağından güvenli olarak özgürce ortalıkta dolaşmaktadır.

Doğal ki, kurbanın evini ziyaret eden polis memuru, gecekondularda yaşayan yoksul ailelere, kızlarının tecavüzünü fazla büyütmemelerini söylüyor. Ajji artan bir umarsızlık ve hiddet duygusuyla bakarken kızı “diken” şüpheli görünen bir doktoru da bununla beraber getiriyor.

Yaşlı hanım ondan sonra meseleyi kendi ellerine almaya karar verir, ebeveynlerinin itirazına karşın evladı iyileştirmek için bir arkadaşından geleneksel tıbbi tozları kaçırır ve eski bir şantiyenin çevresinde dolanan ve kendini anlam ifade etmeyen bir halde içen kötü karakteri gizlice takip eder.

Makhija, bu gece geç saatlere kadar devam eden takip seanslarını detaylandırmak için vakit ayırıyor. Dhavale ve arkadaşının bir mankeni kirlettiği hususi bir sahne, Makhija’nın kötü karakterinin ne kadar aşağılık bulunduğunu göstermeye hizmet ediyor.

Dhavale’nin ayrıcalığı ile Manda ve Ajji’nin çaresizliği arasındaki karşıtlık filmimizde devamlı belirgindir. Onlara yardım edecek hiçbir kuruma erişimleri yok. Sadece Ajji kararlıdır ve bir fahişe olan Leela’nın (Sadiya Siddiqui) yardımıyla intikam arayışında Dhavale’yi tenha sokaklarda takip eder.

Burada sevilecek fazlaca şey var, bilhassa de yalnız Manda’nın Ajji’si olarak statüsüyle malum, itibarlı kahraman olarak Sushama Deshpande. Manda rolünü üstlenen Sharvani Suryavanshi ve anası rolünü üstlenen Smita Tambe yerinde ve Makhija, dar sokaklardan karakterlerinin yaşamış olduğu kalabalık, harap evlere kadar atmosferi doğru şekilde alıyor. “Ajji” nin mahvolması, onun amacını yeniden yeniden dile getirmekte ısrar etmesidir.

Evet, bu sizi rahatsız etmesi ihtiyaç duyulan bir film ve oluyor fakat bir yere kadar. Bir süre sonrasında kendini yeniden ediyor. Sadece tüm kusurlarına karşın, bu, bu yıl gördüğümüz “Maatr” ve “Anne” biçimindeki öteki temizlenmiş tecavüz-intikam dramalarından hoş bir mola ve onun acımasız doğasından çekinmeyen biri. ders.